Kilkanaście dań, każde nowe, każde zaskakujące, każde pobudzające wyobraźnię i  przyjęte szczerym aplauzem – jak wygrane gemy wybitnego tenisisty. Dania są tak przygotowane, aby widz tego unikalnego widowiska ani na chwilę nie odczuł przesytu i  miał apetyt na więcej. A  ich ilość wydaje się nigdy nie kończyć. Rozkosz jakości, wielości i  różnorodności. Przyrządzone własnoręcznie, z  miłością i  wielką frajdą. Kuchnia włoska? Polska? Francuska? Nie. To kuchnia Palikota, w  której on sam oddaje cząstkę siebie. A  do tego dochodzi wielka pasja. Nie do samego gotowania, ale dzielenia się tą radością z  innymi. To kuchnia filozoficzna, bo rozkoszując się nią, chce się i  cmokać, i  gadać, i  słuchać. A  mówić Palikot potrafi tak samo smacznie, jak gotuje. Jem już niemal pół wieku, smakowałem niemal wszystkiego i  na wszystkich kontynentach, a  jednak nigdy nie zapomnę tej lubelskiej kolacji. I  tych win. I  tych wszystkich historii, jakie towarzyszyły wszystkim potrawom oraz winom. Janusz Palikot kocha dobry teatr – jako kucharz dba o  dramaturgię, niczym wytrawny reżyser czy aktor! Jacek PoniedziałekPowyższy opis pochodzi od wydawcy.